Bir Romalı ayal ediyoruz. Başı dik ve gururlu; omuzdan süslü ve büyükçe bir iğne ile tutturulmuş boydan, dökümlü bir elbisesi var. Başında çiçeklerden örülme bir tac. Ayaklarında romalı kırmızısı bir sandalet. Yürüyor ve şöyle diyor, "homo homini lupus" (insan insanın kurdudur)
Şimdi bu Romalıyı, Metropolus Romanus'a dönüştürerek tariiin nasıl işlediğini göreceğiz.
Başındaki çiçekten tacı alıp önündeki sepete buket buket güller olarak koyuyoruz. Üzerindeki dökümlü elbiseyi bol body tişört altına basma etek olarak değiştiriyoruz. Yakasındaki büyük süslü iğneyi saçının topuzuna alıp toka olarak takıyoruz. Ayaklarındaki kırmızı sandalet aala kırmızı fakat takunya olarak karşımıza çıkıyor. Başı dik yürümüyor da çömelir vaziyette çiçek sepetinin arkasında oturuyor ve şöyle diyor:
+abim bu güzel ablama almaz mısın bi gül?
- yok ablacım sağol.
+bulamazsın böyle güzelini bak alasın bi gül. Rabbim bi yastıkta kocatsın sizi. Boy boy çocuk..
- sağol abla istemiyoruz
+ aman pek de cimriymiş. Ablam bırak sen bu cimriyi baksana sana bakmaz bu.
- ya ablacım...
+ Abe beş liracığı çok mu gördün şu güzel ablama, çocuklar evde ekmek parası bekler. Şu tipine bak, bulmuşsun böyle güzel kızı kıymetini bil
- tamam abla ver bi gül. Ne kadar?
+ O güzel gönlünden ne koparsa beyaa..
(İnsan insanın gerçekten kurdudur)
İşte sizlere tarii içerisinde kültürel değişimin bir örneği sayın seyirciler.
Romalıların özgürlüğüne düşkünlüğü Metropolus Romanus'larda da korunmuş. Sokaklarda yalın ayak gezmeleri. Konar göçer ayata devam etmeleri. Semtlerine giren bir yabancının bazen yolunu kesmek bazen de dövmek suretiyle maallelerini korumaları, kimi romanus maallelerine polisin bile girememesi, onların aala özgür yurttaşlar olduklarının kanıtı, liberi çingenes...
Tariite kurdukları o büyük dile gelince. Günümüzde aala kendi aralarında kullandıkları özel bir dil var. Bu dilden bazı kelimeler yakınlarında yaşayan diğer alkların da diline geçmiş; şukar, abe, beya, sıpıtmak, kapçık ağızlı vs. Biz burada abe ve beya'nın etimolojik ikayesini ele alacağız.
Abe: seslenme, dikkat çekme ünlemi.
Eski Romalılar, resmi bir selamlama olarak "Ave"yi kullanırlardı. Bu kelime, Sezar ve diğer otoriteleri selamlamak için kullanılması ile önem taşır. Suetonius, gladyatörlerin dövüşten önce Sezar'a Ave Caesar! Morituri te salutant! (Selam ey Sezar! Ölmek üzere olanlar seni selamlar!) sözleriyle itap ettiklerini kaydeder.
Kendilerini diğer milletlerden üstün gören Romalılar, tarii karşısında yenilip de devletleri yıkılınca, diğer alklarla beraber yaşamak zorunda kalmışlardır. Fakat bu üstünlük issiyatını asla terketmemiş ve birbirlerine ave'den bozma bir kelime olan abe diye itap ederek konuşmaya başlamışlardır. Er biri bir Sezar'mışçasına. Abe çok şukar oldu bu açıklama. Öhöm.. neyse biz devam edelim.
Beya kelimesinin ikayesi ise çok daa karışık.
Metropolus Romanus'lar bu kelimeyi bir ünlem işareti olarak bir çok farklı yerde farklı amaçta kullanırlar.
Örneğin;
+ nabıyon beya?
Buradaki beya sakin bir tonlamada karşı çıkma anlamı içeren bir şaşırma ünlemi olup eğer sert bir toplama ile söylenirse o zaman küfür manasına gelip beya'nın devamı da olabilir. Orada bir ünsüz düşmesi ile "y" düşer ve cinsel türeme ile ek kelimeyi alır, kelime "be a*ına ko..."ya dönüşür.
Bu verdiğimiz örnek, beya'nın sadece ufak bir açıklaması niteliğinde olup detaylar için bir süre romanuslar arasında yaşamak gerekir.
Unutmayın ki sadece bir romanus beya'yı tüm manalarıyla birlikte kullanabilir.
Belgeselimize romanusların günlük ayatıyla deva... O da ne!? Yoksa... Evet Kapus Gıcırtus. Geliyor gelmekte olan! İşte devasa etekli bir gelin ve kaynana! Bu bir romanus düğün alayı.. Amaaann, ohh ohhh.. sağğdaann.. döktüürr.. yürüüüü!!
+Abe bir recalim vaaar!
-Eeeerr kimeee??
+Oturdum göbek başına
-eee??
+sürmeler çektim kaşıma
Abe beni ne kadar çekmeyen varsa
Çatlasın patlasın inşalllaaa
Artık kendimize hakim olamadığımız yerdeyiz sayın seyirciler, bir sonraki bölümde bir Romanus düğününde görüşmek dileğiyle, şukar kalın beyaa!
- DEVAM EDECEK-
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder